" hayat, soğuk, yağmurlu ve vurdumduymaz bir istanbul gecesiydi.. ve gece yağan yağmur hep ürkütürdü beni. yağmur değil, yalnızlığımdı pencereleri damla damla yalayan; yıllarımı dolduran sensizlikti. hep bir yanı yarımlık, hep senden uzaktalık, hayattaki tek kimsemden yoksunluk, yani kimsesizlikti. bir kavuşma mucizesine inanma yolunda harcanmış bir hayatın ansızın sonuna gelme ve o mucizeyi yaşayamadan bir başına ölme korkusuydu yağmur. yine yağmur yağıyor, yine gece.. yine istanbul.. ve sen kollarımın arasından sıyrılıp kalkıyorsun yataktan. nereye gidiyorsun sevgilim? sadece sana sarılarak uyuduğumda nefes alabiliyorum... "
~Cezmi Ersöz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder