11 Ocak 2012 Çarşamba


maskulinizm

Yaşamak ne güç şeymiş

Kadınlar öğrettiler bana

Başta anam!

Hamamda kaynar sular dökerek başımdan

Onlar uyandırdılar beni çocukluktan

Erkek olup üstlerine çıkayım diye

Bu öyle bir esatır ki

Hem yesir tüccarı olacaksın, hem yesir

Ve vücutlarının akkağıtlarına yazdığım o şiir değil,

med-cezir...

Kadınlar doğurdular beni bağıra bağıra

Yine onlar öldürecekler beni aşktan

Bağırta bağırta...

can yücel

buko'dan

Kırgın,sefil,kendini kazıklanmış
hisseden yalnız insanlar,

güçlerin ihanetine uğradıklarını hissederek,
hayatı suçlayarak,
koşulları suçlayarak,
başkalarını suçlayarak,
oysa aslında onlardır
tamamen iştah tıkatıcı,
görevmişçesine sıradan,korkak
hayatta hiçbir şeyi doğru yapamadıkları halde
haksızlığa uğradıklarını düşünürler,
esefle doldururlar dünyayı,
nefretle-hiçbir yerin ortasında ölü-gözlü milyonlarca
insan hatası,günden güne,geceden geceye hadım edilmiş
eylemleri ile ilerleyen,
dünyanın ciğerini yakıyor bu israf,
dehşeti
bu
israfın..
Sen küfürsün...
Ben bu küfrü etmeyi reddediyorum. Seni sana ediyorum. Seni sana bir hançer gibi tam da
adresinde, o dolaylarda saplarken parmakizim kalsın istiyorum. yüzünde
parmakizim kalsın... İster bir gözyaşı olarak taşı onu, ister müstehzi bir ifade
diye.. Kalsın. Yüzünde parmakizim kalsın..


küçük iskender
Herkes birikmiş bizi
seyrediyor.
Dağılın!
Kukla oynatmıyoruz burada.
Acı çekiyoruz...

oğuz atay