30 Kasım 2009 Pazartesi

O'nun...
Can yakacağını biliyorlar!
O...
Diliyle kırbaçlayacak!

28 Kasım 2009 Cumartesi

geri ver

gece biter, gün döner
yürürüm düşünceler eşlik eder
sokaklar boş
başım sarhoş
etraf ıssız
rüzgar umarsız bu saatlerde
silik yüzler neyi gözler bilinmez

biri başlar biri biter sözümün
tanrım yeter dayanamam ki
kolaysa sen kaderim deyiver

aklım sende kalmış geri ver
kolaysa sen kaderim deyiver

aklım sende kalmış geri ver

yolum sürer, korkum yener aklımı
yüzüm ardıma döner usulca
geçmiş benim kavgam benimdir
ecel mi sen mi ben mi
kimse göründüğü gibi değil ki aynalarda
yaralı yüzüm şahidimdir
her seferinde kapılır rüzgarına
can çekişmelerim boşuna
tek bir bakışın katilimdir


aklım sende kalmış geri ver
kolaysa sen kaderim deyi ver

şehrin azizleri

şu yaptığına bak...

bir uçurum kenarında asılı durmaktayım
yapmam gerekenin imkansızlığında
yapmamam gerekenin sanrılarındayım
kelimeler kifayetsiz dudaklarımda
kelimeler kifayetsiz dudaklarımda

ölmek için mi geldim tanrım
sen ağlıyor musun ben ağlayınca?
mutlusundur umarım evlatların uçurum kenarında
evlatların uçurum kenarında...


bir uçurum kenarında asılı durmaktayım
kollarımda ki yük giderek ağırlaşmakta
ve hala hayatın sesini duymaktayım
dünlerim yarınlarım avuçlarımda
dünlerim yarınlarım avuçlarımda


ölmek için mi geldim tanrım
sen ağlıyor musun ben ağlayınca?
mutlusundur umarım evlatların uçurum kenarında
evlatların uçurum kenarında...


bir uçurum kenarında asılı durmaktayım
dünya yok artık ayaklarımın altında
ve bu yüksekliği azami bulmaktayım
ruhum kaybetmeye hazırlanmakta
ruhum kaybetmeye hazırlanmakta


ölmek için mi geldim tanrım
sen ağlıyor musun ben ağlayınca?
mutlusundur umarım evlatların uçurum kenarında
evlatların uçurum kenarında...

bir uçurum kenarında asılı durmaktayım
günahlarımda gereksiz sevaplarımda
ve bu cezayı çok ağır bulmaktayım
aklım olanlara sebep aramakta
aklım olanlara sebep aramakta


ölmek için mi geldim tanrım
sen ağlıyor musun ben ağlayınca?
mutlusundur umarım evlatların uçurum kenarında
evlatların uçurum kenarında...

kendini yok etmek yasak
şikayet etmek yasak
cehennem bu dünyadaymış
evlatlarına yaptığına bak
şu yaptığına bak...


şehrin azizleri

27 Kasım 2009 Cuma

küçük kurtcuklar besledik kalbimizde, kim kırdı seni yok et hepsini

22 Kasım 2009 Pazar

biz, birbirimize sıkıca sarılıp, hissettiklerimizin aşk olduğuna kendimizi ikna etmeye çalışıyoruz. İrademizi kullanmıyoruz çünkü bir şeyi veya kişiyi seçersek diğerini kaybedeceğimizden korkuyoruz ve kendimizi şansımızı deneyemeyecek kadar güvensiz hissediyoruz. Birey içe dönmeye zorlanmaktadır; kimlik sorununun yeni bir biçimine saplanıp kalmıştır:
Kim-olduğumu-bilsem-bile-bir-önemim-yok.

aşk ve irade - rollo may

Az önce akıl hastası damgası yedim
Her gece aynı düşü görüyorum

Özgürlüğümü görüyorum
Kilitli kapılar yok, parmaklıklı pencereler yok
Beynimi yaralı gibi gösteren şeylerin hiçbiri yok

rahat bırakın beni
sadece yalnız bırakın beni


Çocuk insanlar arasında

SIDDARTHA TÜCCAR KAMASVAMİ’NİN evine gitti, buranın bir zengin konağı olduğu belliydi; kendisini kapıda bir uşak karşıladı, duvarları boydan boya halılarla kaplanmış uzun solanlardan geçip daha geniş bir bölmeye girdiler, evin efendisini burada beklemesi gerektiği söylenildi.

Çok geçmedi, Kamasvami içeri girdi, tez canlı, esnek düşünceli, yönetmesi kolay bir adama benziyordu, saçları iyiden iyiye kırlaşmıştı, zeka ve tedbirlilik bakışlarından okunuyordu, ihtiraslı dudakları vardı. Bey ve konuk birbirlerini dostça selamladılar.

“Bana” diye söze başladı tüccar, “sizin Brahman, bilgin bir kişi olduğunuz, bir tüccarın yanında iş aradığınızı söylediler. İş aradığına göre, herhalde sıkıntıya düşmüş olmalısın?”

Hayır” dedi Siddartha, “sıkıntıya düşmedim, ben hiçbir zaman sıkıntıya düşmedim. Unutmayın ki ben Samanaların yanından geliyorum, onlardan biriydim, yanlarında yıllarımı geçirdim.”

“Samanaların oradan geliyorsan, nasıl olur da sıkıntı nedir bilmezsin? Samanaların malı mülkü olmaz ki!”

“Malı mülkü olmayan benim” dedi Siddartha, “eğer onu kastediyorsan” diye ekledi. “Elbette malım mülküm olmayacak. Ben öyle istedim. O bakımdan sıkıntıya düşmüş sayılmam.”

“Malın mülkün olmadığına göre neyle yaşamayı düşünüyorsun?”

“Onu daha düşünmedim efendim. Üç yıldır malsız mülksüz yaşıyorum, ama yine de şimdiye kadar, neyle yaşayacağım diye bir şey düşünmedim.”

“Demek ki başkasının malından mülkünden geçinmişsin.”

“İhtimal verilebilir. Tüccar da başkasının malından mülkünden geçiniyor.”

“Doğru söz. Ama sadece kendisine düşen payı alır, onu da bedava değil, tabii, karşılığında malını vererek alıyor.”

“Eylemlerimizdeki durum da bunu gösteriyor. Herkes alıyor, herkes veriyor, hayat böyle."

“Ama bir dakika: Malın mülkün yoksa ne vereceksin?”

“Herkes neyi varsa onu verir. Savaşçı gücünü, tüccar malını, öğretmen bilgisin, köylü pirincini, balıkçı balığını verir.”

“Çok güzel. Peki senin verecek olduğun ne? Öğrendiğin ne, ne yapabilirsin, ne becerirsin?”

“Ben düşünmesini beceririm, beklemesini, oruç tutmasını beceririm.”

“Hepsi bu kadar!”

“Galiba bu kadar!”

“Peki neye yarıyor? Örneğin oruç tutmak –ne işe yarar?”

“Çok işe yarar, efendim. Bir insanın yiyecek bir şeyi yoksa, yapacağı en akıllıca iş oruç tutmaktır. Örneğin, Siddartha oruç tutmasını öğrenmemiş olsaydı, bugün ya senin yanında ya da başka bir yerde herhangi bir işi kabullenmek zorunda kalacaktı, açlık onu zorlayacaktı çünkü. Ama Siddartha’ya gelince, o rahatça bekleyebilir, sabırsızlık, sıkıntı diye bir şey tanımaz, açlığın pençesine düşse bile gülmesini, bütün bunlara gülmesini bilir. İşte oruç tutmak bunun için iyidir, beyefendi.”

“Haklısın, Saman. Bir dakika bekler misin?”

Kamasvami dışarı çıktı ve elinde bir kâğıt tomarı ile geri döndü. Tomarı konuğuna uzatarak “bunu okuyabilir misin?” dedi.

Siddartha üzerinde bir satın alma anlaşması yazılı olan belgeleri gözden geçirdi ve okumaya başladı.

“Mükemmel” dedi Kamasvami “Lütfen, şöyle kâğıdın üzerine bir şeyler yazar mısın?” Kâğıt ve bir kalem uzattı. Siddartha yazdı ve kâğıdı geri verdi…

Kamasvami okudu: “Yazmak iyidir, düşünmek daha iyidir, zekâ üstündür, sabır daha üstündür.”

herman hesse - siddartha
birden ay ışığını kesti
bide sen çok değiştin
yaşananlar hiç yaşanmamış gibi
söylenenler hiç söylenmemiş gibi


birde sen karsıma geçtin
başka biri var dedin
inanamadım bittiğine
inanamadım gittiğine


ne sen baktın ardına ne ben
hep ayrı yollarda yürüdük
sustu bu gece karardı yine ay
kaldı geriye cevapsız sorular
uyandıgında onu ilk kim görecek
bıraktıgım düşü kim büyütecek


her sabah kaybolup giden
bir rüya gibi oldun artık
geceleri beni bekleyen
gündüzlerimi zehir eden


ne sen baktın ardına ne ben
hep ayrı yollarda yürüdük
sustu bu gece karardı yine ay
kaldı geriye cevapsız sorular
uyandıgında onu ilk kim görecek
bıraktıgım düşü kim büyütecek

ne sen baktın ardına ne ben
hep ayrı yollarda yürüdük
sustu bu gece karardı yine ay
kaldı geriye cevapsız sorular
uyandıgında onu ilk kim görecek
bıraktıgım düşü kim büyütecek

21 Kasım 2009 Cumartesi


çığlık

Sıcak kavuruyor alev alev
Sivas aklımda ve o nefret
2 temmuz 93 anlamıyorum hâlâ
Bu kadar kolay mı kıymak cana?
Kimin için aktı bunca kan?
Kimin için attı o kalpler

Bakma gözlerim kin dolu
Duyma sözlerim sitem dolu

Ah yandı anadolu’nun bağrı,
Öte denizden bir kahkaha sardı her yanı
Kimin içindi bunca göz yaşı
Kimi yüceltti kan dökmenin telaşı

Yok yook yok artık
Kardeş eli uzatana kan verene bakacak yüzümüz yok artık

radical noise

20 Kasım 2009 Cuma

yaşlı bir düş


ад



cehennem ( ад )

gsx1300r ya benimsin ya karatoprağın fdg


Yok öyle yalan dolan
Sahtekarlık yapmadan
Yaşamak lazım

İki günlük dünyada
Değermi dalaşmaya
Anlaşmak lazım

Bir geri adım atsan
Hayatın mı söner
Zor olsada denemeye değer

Herşey güzel olacak
Herşey güzel

Kandırmışlar herkesi
Aşkım sevgilim diye Ayrılmak lazım

Boş işlerle uğraşma
Kimseye fayda etmez
Anlamak lazım


athena- herşey güzel olacak

favori şarkım bu bundan bele

18 Kasım 2009 Çarşamba

Takıntılı bir şekilde...
İzliyorum, izinizi sürüyorum, takip ediyorum...

Ve katliam başlıyor!
Leviathan:
evet
kız erkek ne var neyok
uyudum ben ama
en güzeli
ayınla uyumak

sarılcan yumoşa
oh mis
sdfsd

15 Kasım 2009 Pazar

yak ışıkları

Gördün mü ne kadar iğrenç olabilirim
Kördüğüm bu bırak kendim çözebilirim
Yenilmiyorum hayır sadece susuyorum
Cümlelerim eskiyor sadece susuyorum
Kırıldın mı?
Ölmekten daha beteri varmış
Cesedimi caddenin ortasından kim kaldırmış
Kazanmıyorum hayır sadece dağılıyorum
Atomlarıma ayrılıp sadece dağılıyorum
Yak ışıkları oyunu boz
Kuralları sen koy

Söndür ışıkları
Karanlığı ver
Sevdin mi ben artık tanrıdan çok uzaktayım
Çürüyüp sararıp ezilip yavaşlıyor kalbim
Ölmüyorum hayır sadece yaşlanıyorum
Hücrelerim eskiyor sadece yaşlanıyorum
Yak ışıkları oyunu boz
Kuralları sen koy
Söndür ışıkları
Karanlığı ver

başıbozuk
İçtenlik öldü!

Uyanık... Saat sabah beş.... Kirli masumiyet...
Kötü imge... Manyak serseri... Düş kırıklığı...
Biraz su, biraz boyayla
Kadife aşk, yumuşak zaman...
Fahişe, kaltak, yalancı sürtük ''aşk''
Daha dibe it beni

İçtenlik öldü!

deli gömleği

şimdi git

Ne güzel olurdu bebeğim,
Senle hiç karşılaşmasaydık.
Ne güzel olurdu biz çürürken,
Sevişmeyi boş verseydik..
Git ,git, git, git, git
Ne fark eder şimdi git..
Nasıl olsa bir gün gidecektin,
Ne fark eder şimdi git...
Oyun oynamaktan çok yoruldum,
O bitmeyen kavgalardan,
Benim olma, nasıl olsa
Bir gün gitmeyecek misin
Git ,git, git, git, git
İnsanları boş ver onlar hep sever
Işıklar yoktur, ışıklar yalandır
Beni boş ver ben hep böleyim
Ağlamak yoktur kalmak yalandır..
Git ,git, git, git, git
Ne fark eder şimdi git..
Nasıl olsa bir gün gidecektin,
Ne fark eder şimdi git...

başıbozuk

hayatımın yalancısı

Cebimde hiç sözcük kalmamış
Koşup sana geldim bu yüzden
Meğer sana ihtiyacım varmış
Öyle duydum yapamadım bir besteden...
Meğer ne çok sevişmişiz
Anlatırken unutmuşuz
Bilmem ki bu sessizlik niye
Biz neymişiz ne olmuşuz
Hayatımın yalancısıyım bana kızma
Ben hiç yalan söyler miyim sana
Bir kez terkettim affet ama
Sen olmayınca bende yokum bu dünyada...
Hayatımın yalancısıyım bana kızma
Ben hiç yalan söyler miyim sana
Bir kez terkettim affet ama
Sen olmayınca bende yokum bu dünyada...
Hey sen bana bak bebek
Gelde vakit geçsin eğlenerek
Gülmeyi bile unutmuşuz
Biz bizmişiz el olmuşuz
Hayatımın yalancısıyım bana kızma
Ben hiç yalan söyler miyim sana
Bir kez terkettim affet ama
Sen olmayınca bende yokum bu dünyada...

başıbozuk

ben yaptım

Darmadağınık hayatım toplamanıza gerek yok
Nası olsa ben tekrar..
Tekrar dağıtacağım..
Üzülmenize gerek yok
Ben nasılsa bir kayıbım
Kalabalık sokakları seven arsız yanlızlığım
Şişede durduğu gbi durmasada şarhoşluğum
Anlayamam bazen var mıyım yok muyum
İhbar edin beni
Ben düşlerimi öldürdüm
Parçalara ayrılıp serseriliğime gömdüm
Şişede durdugu gbi durmasada şarhoşluğum
Anlayamam bazen var mıyım yok muyum
İhbar edin beni
Ben düşlerimi öldürdüm
Parçalara ayrılıp serseriliğime gömdüm
Parçalara ayırıp çaresizliğime gömdüm


başıbozuk

chemical wedding & crowley



Yönetmen: Julian Doyle
Yapım Yılı: 2008

Müzik dünyasında da hatırı sayılır bir yer kaplayan ilginç insan Aleister Crowley 'in reenkarnasyonu ve sonrasındaki olaylar anlatılıyor.

halil cibran
Yalnızlığım, insanlar geveze hatalarımı övüp, sessiz erdemlerimi eleştirmeye başladığında doğdu.

halil cibran

Güzellik - Çirkinlik

Bir gün güzellik ile çirkinlik deniz kıyısında karşılaştılar.
Birbirlerine ‘Haydi yüzelim mi? dediler.
Sonra elbiselerini çıkarıp sulara daldılar. Bir süre sonra çirkinlik sahile çıktı ve güzelliğin elbisesini giyip yoluna gitti.
Güzellik de denizden çıktı ama giysilerini bulamadı. Çıplak kalmaktan çok utandı. Çirkinliğin örtüsüne büründü ve o da kendi yoluna gitti.
O günden beri insanlar güzellik ve çirkinlikle karşılaştıklarında, tanımakta hep yanılgıya düştüler.
Ancak kimi insanlar vardır ki güzelliğin yüzüne bakar ve giysilerine rağmen onu tanırlar. Ve yine kimi insanlar vardır ki çirkinliğin yüzünü iyi bilirler. Giydiği elbise bile onu gizleyemez.

Halil Cibran

13 Kasım 2009 Cuma

13. Cuma uğursuzdur ama neden?



Bazıları yedi sayısının uğuruna, bazıları ise tavşan ayağının şansına inanır. Fakat öyle bir gün var ki, eğer batıl inançlarınız kuvvetliyse hiçbir şey kar etmez: 13. Cuma. Aynı bugün olduğu gibi...

Bu yıl üçüncü kez Cuma gününe rastlayan ayın 13’ü bazıları için şanslı bir gün olarak adledilse de çoğunluk bugünün yılın en uğursuz günü olduğunu düşünür. Bu yıl daha önce Şubat ve Mart ayında yaşanan 13. Cuma bundan sonra bir daha 2015 yılında yaşanacak.

Kelimenin kökenine bakacak olursak 13. Cuma’dan korkmaya “paraskevidekatriaphobia” deniyor. Bu da Yunanca Cuma anlamına gelen Paraskeví (Παρασκευή), 13 anlamına gelen dekatreís (δεκατρείς) kelimelerinin fobi anlamına gelen phobía (φοβία) kelimesine eklenmesiyle ortaya çıkıyor.

Öncelikle 13’ün neden uğursuz olduğuna kısaca değinmek gerekirse iki küçük örnek yeterli olacaktır. Her ne kadar 13’ün uğursuzluğu Hıristiyanlık öncesine dayansa da birincisi İsa’nın son yemeğinde masada 13 kişi vardı. İkincisi ise İskandinav mitolojisine göre Valhalla’da verilen bir ziyafete davet edilmeyen iki buz devinin oğlu Loki istenmese de zorla gelmişti ve böylece masada 13 kişi olmuştu. Daha sonra da tanrılar tanrısı, rüzgar ve bilgelik tanrısı Odin ile ana tanrıça Frigg’in oğlu, en sevilen tanrı Balder katledilmişti.

Rivayete göre hikaye şöyleydi: Valhalla’daki ziyafete 12 tanrı davet edilmişti ve kötü tanrı Loki partiye davetsiz misafir olarak giderek davetli sayısını 13’e yükseltmişti. Loki, Odin ve Frigg’in oğlu kış tanrısını Hod’u Balder’e saldırması için kışkırtmıştı. Hod, Loki’nin verdiği ökseotundan yapılma mızrağı kaptığı gibi emre itaat ederek Balder’e fırlatmıştı. Balder ise oracıkta ölmüştü. Bütün Valhalla yasa boğulmuştu. O günden sonra da ziyafetlere 13 kişinin gelmesi uğursuzluk olarak adledilmişti.

Hatta Fransızlar yemeğe 14. gelen misafirler için Quartorziennes kelimesini kullanırlar. Ve yine Fransızlar hiçbir eve 13 numarasını vermezler. Çoğu sokak 13 adını almaz, İtalyanlar da ikramiyelerde 13 numarasını kullanmazlar. Hatta E. Cobham Brewer’ın 1894 tarihli “Dictionary of Phrase and Fable” kitabında Türklerin 13 numarasını, kelime dağarcıklarından çıkaracak kadar sevmediği yazar.

Bunun yanı sıra birçok binanın 13. katı yoktur. Bir inanca göre de eğer adınızda 13 harf varsa şeytanın şansı size bulaşmıştır. Örneğin Karındeşen Jack, Charles Manson, Jeffrey Dahmer, Theodore Bundy ve Albert De Salvo. Ayrıca bir cadı meclisinde de 13 cadı bulunur.

13 SAYISI BÜTÜNLÜĞÜ BOZUYOR

Numeroloji’ye göre 12 sayısı bütünlüğü simgeliyor; bir yılda 12 ay olması, 12 burç olması, 12 saat sistemi, İsrail’in 12 kabilesi, İsa’nın 12 havarisi, Olimpus’un 12 tanrısı, vs... 13 ise düzensiz ve bu bütünlüğü bozan olarak görülüyor.

Cuma’nın uğursuzluğu ise 14. yüzyılda Geoffrey Chaucer tarafından yazılan Canterbury Hikâyeleri’ne dayanır. Hikayeleri, Londra dolaylarından Canterbury' deki katedralde bulunan Saint Thomas Becket Mabedi'ne doğru hac yolculuğuna çıkanlar, yol boyunca vakit geçirmek için birbirlerine anlatır.

Yine İskandinav mitolojisine dönmek gerekirse Cuma adını aşk ve doğurganlık tanrıçası Frigga’dan almıştır. İskandinav ve Germanik kabileleri Hıristiyanlığa geçtiğinde Frigga bir dağın tepesine gönderilmiş ve cadı olarak adledilmişti. Her Cuma kindar tanrıçanın 11 başka cadı ve şeytanla, bu da toplamda 13 kişi ediyor, toplanarak bir sonraki haftanın kaderini belirlediğine inanılır. İskandinavya’da Cuma günü cadıların geceyarısı buluştuğu gün olarak bilinir.

Cuma günü ayrıca İsa’nın çarmıha gerildiği ve Adem ile Havva’nın yasak meyveyi yediği gün olduğu için uğursuz sayılır. Katoliklerin dışında Budistler ve Brahminler de bu günü uğursuz sayar. İspanya’da da cumanın şans getirdiğine inanılmaz.

CUMA GÜNÜ NE YATAK YAPIN NE DENİZE AÇILIN

Cuma gününe dair batıl inançlara gelince ise eğer Cuma günü yatağınızı değiştirirseniz, gece kabus görürsünüz. Cuma günü başlayacağınız bir yolculuk size kötü şans getirecektir. Eğer Cuma günü tırnaklarınızı keserseniz, onları kederden kesersiniz. Eğer Cuma günü bir gemi denize açılırsa kötü şansa sahip olur. Tıpkı 19. yüzyılda Cuma günü denize açılıp bir daha hiç haber alınamayan H.M.S. Friday gemisi gibi.

İngiltere Cuma denize açılmanın uğursuzluğuna dair batıl inancı kırmak için H.M.S. Friday gemisinin omurgasını Cuma günü çattı, mürettebatını Cuma günü seçti, Jim Friday adlı bir kaptan atadı ve Cuma günü denize açılmasını sağladı. Ve anlaşılan o ki bütün bunlar kötü bir fikirdi...

Dolayısıyla Cuma günü ve ayın 13’ünün birleşimi şu ana kadar bütün inançlardan birçok insana uğursuzluk getirmiştir. Bu konuda daha çok sözel bir tarih olduğu söylense de 13. Cuma’nın 13 sayısının ve Cuma gününü uğursuzluklarının birleşiminden doğduğuna inanılıyor.

İnanışa göre eğer 13. Cuma'da saçınızı keserseniz, ailenizden biri ölür. 13. Cuma'da doğan bir çocuk hayatı boyunca şanssız olur. Eğer 13. Cuma'da bir cenaze kortje önünüzden geçerse, bir sonraki cenaze sizinki olur. 13. Cuma'nın uğursuzluğu ile de değişik şekillerde savaşmaya çalışanlar olmuş. Mesela Indiana'da bir kasaba 13 Ekim Cuma günü bütün kara kedilerin boynuna küçük çanlardan takmış. O gün kötü bir şey olmadığını görünce de bu geleneğe üç yıl daha devam etmişler.

ILK YAZILI METİN 1869'A AİT

13. Cuma’nın uğursuzluğuna dair ilk yazılı metin ise Gioachino Rossini’nin 1869’daki biyografisinde rastlanmıştı: “Rossini sonuna kadar sevecen arkadaşlarıyla çevrelenmişti; ve eğer doğruysa, birçok İtalyan gibi Cuma’yı ve 13’ü uğursuz olarak adlederdi, 13. Cuma gününde ölmesi de dikkat çekiciydi.”

13. Cuma ile ilgili bir başka hikaye ise Tapınak Şövalyeleri’ne ait. Nathaniel Lachenmeyer’in “13: Dünyanın En Meşhur Batıl İnancı” kitabında şöyle yazar: “Tapınak Şövalyeleri 1118’de Kudüs’te manastırın ordusu olarak kuruldu. Haçlı Seferleri sırasında Hıristiyan hacıları koruyacaklardı. Sonraki iki yüzyıl boyunca Tapınak Şövalyeleri aşırı derecede güçlü ve zengin oldu. Bu güç karşısında kendini tehdit altında hisseden ve servetlerini ele geçirmek isteyen Kral Philip, Fransa’da 13 Ekim 1307 Cuma günü şövalyelerin topluca tutuklanmasını istedi.” Şövalyeler daha sonra yakılmıştı.

SAYILARLA 13. CUMA

Britanya'da British Medical Journal'ın ayın 6'sına denk gelen Cuma ve 13'üne denk gelen Cuma'ları karşılaştırarak yaptığı bir araştırma 13. Cuma günlerinde trafik kazalarında yüzde 52'lik bir artış olduğunu ortaya koymuş. Fakat Alman Sigorta İstatistikleri Merkezi ise 12 Haziran 2008'de bir açıklama yayınlayarak 13. Cuma'larda daha az kaza, yangın ve hırsızlık olduğunu söyledi. Bunun sebebi ise insanların korkudan evden çıkmamalarına bağlanıyor. Hollanda'da ise 13. Cuma'da araç sürmek daha güvenli. Çünkü normalde ortalama 7.800 kaza olurkan 13. Cuma'da 7.500 kaza bildirilmiş.

Kuzey Carolina'daki Stressle Başa Çıkma ve Gobi Enstitüsü'nün araştırmasına göre ise Amerika'da her yıl 17 ila 21 milyon kişi bugünden korktuğu için gündelik işlerini yerine getiremiyor.

mynet.com

11 Kasım 2009 Çarşamba


10 Kasım 2009 Salı

Bir aşk rüyası,son buluyor
Gözlerimi kapattığım an, görüntü ölüyor
İnsanlığa son vedamı ettiğim an

lost control

Hayat...Bir kez daha ihanet etti bana
Kabul ettim bazı şeylerin asla değişmeyeceğini
İzin verdim o küçük beynin acılarımı büyütmesine
Ve o beni kimyasal bir bağımlı akıl hastası olarak bıraktı

Evet düşüyorum
Ne kadar sürer yere çarpmam?
Anlatamam sana neden kırgın olduğumu
Hiç merak ettinmi neden yalnız kalmayı tercih ettiğimi?
Ve kontrolümü nasıl kaybettiğimi?

Bir sona geliyorum
Ne olabiliceğimi anladım
Uyuyamıyorum ve bir nefes alıp saklanıyorum en cesur maskemin ardında
Kontrolümü kaybettiğimi kabul ediyorum.

eğer birini kaybetmek istiyorsanız...

Eğer birini kaybetmek istiyorsanız çok sevin. O kadar çok sevin ki O"nsuz bir hayat olmayacağını içinizde hissedin. Uyuduğunuzda rüyanızda görün, uyanık olduğunuzda O"nu düşümeden edemeyin. Aldığınız nefes O olsun ve hatta yediğiniz yemek ve hatta içtiğiniz su O olsun. O"nun için canınızı bile düşünmeden feda edebileceğinizi hissedin. Farkındaysanız hissettirin demiyorum hissedin diyorum. Çünkü hissetmeniz yeterli, siz hissettiğiniz an karşı tarafa da otomatik olarak hissettirmiş olursunuz. Bir insanı herşeyinizmiş gibi sevmek pek alışılagelmiş değil değil mi? Bir anormallik olmalı bunda.

Böyle bir sevgiyi kim istemez? Sizi böyle seven biri olduğunu düşünseniz ne yaparsınız?Farz edelim ki böyle sevgiler var, ki var hakkikaten daha baştan kaybetmişsiniz demektir. Çünkü ya sömürülür tüketilirsiniz.O muhteşem akıl almaz sevginizden geriye hiç bir şey kalmaz.Sonuna kadar tüketilir biter ve o sevgi bitince de verecek hiç bir şeyiniz kalmadığı içi karşı taraf gider.Ya da daha baştan böyle bir sevgi karşı tarafı korkutur O yine kaçar. Her iki halde de kaybeden siz olursunuz.

Herşeyi sunmak istersiniz. Sevginizi, kendinizi, olanaklarınızı, hayatınızı, kalbinizi. O"nun için O"nu memnun edecek her şeyi yapmak istersiniz.Kendinizi bırakır o olursunuz, yeri gelir O"nun acılarıyla sıkıntılarıyla harab olursunuz, O"na çözüm üreteceğim diye kahrolursunuz ve dışarıdan birileri sizi gözlemler , halinzi fark ettirmeye çalışırlar , çünkü sizi sever iyiliğinizi isterler ve onlar sizin "akıl hocalarınız" sıfatını alırlar.Ellerinden de bir şey gelmez ya, sizi uyarmaktan başka ama siz uyarılmazsınız, onlar da tükenişinizi gözlemleyip durudular, O"nda kayboluşunuzu gözlemlerler sadece.Oysaki kabahat karşınızdakinin değilidir. O hiç birşey yapmamıştır ki, verdiğinizi almıştır sadece.Ama sürekli vermek tüketir.Bunu herkes bilir, siz de tükenir yok olursunuz, O"na ihtiyaç hissedersiniz bazen,ama o en çok ihtiyacınız olduğu zamanda, O"ndan size vereceği en fazla bir saati talep ederken, sadece başınızı koyabileceğiniz,ağlayabileceğiniz bir omuz isterken, acımasızca ezildiğinizi ve reddedildiğinizi görürüsünüz .Çünkü o ne yaparsa yapsın ne derse desin sizin kabulunuzdür. Sizin her zaman, koşulsuz kayıtsız ve şartsız, orada O"nu beklediğinizi bilir.O sadece enerjiye ihtiyacı olduğunda ve dışarıdan beslenilme gereksinimi olduğunda yanınızdadır.Hayır demesini bilmediğinizi düşünür.

Artık O"na verebilecek hiç bir şeyiniz kalmayana dek bu oyun sürer gider.İçinizde son kalan en güzel şeyleri son kırıntısına kadar hoyratça tükettirirsiniz severek,isteyerek,içtenlikle.Sonra bir de bakarsınız ki rezervler sıfırlanmış ve artık hiçkimseye verebilecek hiçbirşeyiniz kalmamış.O da almış başını gitmiş.

Derken bir gün geri gelir ve sizi ister. Sizdeki o kendinizi feda ederek sunduğunuz her şeye susamış, acıkmış halde gelir. En çok istediğinizdir bu, ama artık sizin hiç kimseye verecek hiç bir şeyiniz kalmadığı için, çirkinleşmişsinizdir.Yokluğunda biriktirdiğiniz öfkeleri kusmaya başlarsınız.İntikam almak istersiniz. Rahatlayacaksınız sanırsınız ama rahatlatmaz hiç bir şey sizi. Çünkü o siz değilsinizdir.O gözü dönmüş canavar kimliğine bürünmüş, ağzından çıkanı kulağı duymayan vahşi , saldırgan iğrenç yaratık siz olamazsınız.Siz artık tamamiyle yok olmuş bambaşka bir kimliğe bürünmüşsünüzdür.

Tıpkı gül ile bülbül hikayesi gibi Bülbül Gül"e aşık olur. Gül gül olduğunu bilmez kendini sıradan bir ot sanır. Alır Bülbülü bir dert aşkımı nasıl anlatacağım diye!!! Konar gülün dalına başlar ötmeye. Kendini o kadar kaptırır ki derdini dökmeye, gülün dikenlerinin yüregine battığını hissedemez bile, o gece gündüz güle olan aşkını anlatmak için şarkısını söyler, gülün dikeni yüreğine battıkça o daha da coşar, daha da içlenir şarkısını söylerken, gülün dikeninin farkında bile değildir.Bülbül şarkısını söyler, gülün dikeni batar bülbülün yüreğine, bülbül kanar güle rengini verir, gül bülbülün kanından aldığı renkle daha bir güzel daha bir alımlı olur, bülbülün yüreciği dayanmaz bu kanamaya bülbül ölür. Hikayede burada biter aslında.

Yoldan geçen hoyrat bir el bülbülün kanı ile kıpkırmızı olmuş güzelliğinin doruklarına gelmiş gülü koparır. Alır evine götürür. Kristal bir vazoya koyar. Gül artık gül olduğununn farkındadır."Layığımı buldum bak kristal bir vazonun içindeyim!!Çünküben çiçeklerin en ihtişamlısı en güzeliyim, çünküben Gül"üm" diye düşünür. O gül o vazoda ne kadar yaşayabilir ki, toprağı ve bülbülü olmadan? O gülü gül yapanın bülbül olduğunu bile unutur hatta.

Güller, kendilerini gül yapanların bülbüller olduğunun belki farkına varır, belki de varmaz. Bülbüller gibi sevenler ise kaybetmeye mahkumdur.!!!!

Tecrübeyle sabittir

doydun mu?



YAKARIŞ

Yine!
Gel, ver, teslim et bana bütün gücünü!
Uzaklardan sessiz bir kelime fısıldar dağılmaktaki beyne
Kaderi yazılmış bir ruha dair duyulan korkuyu yumuşatan
Zalim sükunetini, itaatin sefaletini

Son ver, sessiz aşk! Benim bet bahtım!

Kör et beni esmer yakınlığınla, insaf et, niyetimin aziz düşmanı!
Ben, kalkışmam karşı koymaya o soğuk dokunuşa beni deli ürperten.
Öylece çek al benden
Usul yaşantımı! Eğil daha derinden üzerime tehditkar başınla,
Gurur duy çöküşümle, hatırlayarak, acıyarak
Kim ki o? Kimdi o?

Yine!
Hep birlikte, bürünmüş geceyle, serilirler toprağa. Duyarım
Uzaklardan sessiz kelimesini fısıldar dağılmaktaki beynime:
Gel! Çöktüm. Eğil daha derinden üzerime! Buradayım.
Boyunduruk, beni bırakma! Yalnızca zevk al, ıstırap duy yalnızca,
Al beni, koru beni, dindir beni, Aman esirge beni!

James Joyce

Seçkin bir kimse değilim ismimin baş harfleri acz tutuyor Bağışlamanı dilerim

SULTAN

Seçkin bir kimse değilim

ismimin baş harfleri acz tutuyor

Bağışlamanı dilerim


Sana zorsa bırak yanayım

Kolaysa esirgeme

Hayat bir boş rüyaymış

Geçen ibadetler özürlü

Eski günahlar dipdiri

Seçkin bir kimse değilim

İsmimin baş harflerinde kimliğim

Bağışlanmamı dilerim


Sana zorsa bırak yanayım

Kolaysa esirgeme


Hayat boş geçti

Geri kalan korkulu

Her adımım dolu olsa

İşe yaramaz katında

Biliyorum

Bağışlanmamı diliyorum

CAHİT ZARİFOĞLU

8 Kasım 2009 Pazar

TUFAN

Tufan sonrası sular çekilmedi hala, seyirde dümensiz gemi
Varacak ne ada ne kara ne bir hudut, indir yelkeni

Hava berrak su serin, derin karanlığı parçalıyor tepede ay
Güvertede ictima var dizil, köpekten itibaren say


Şahit olmuş, korkmuş, ürpermiş, gemi direğinde güvercinler
Bu gece matemli melekler peygamberler cinler


Haşerat kemirsin tekneyi, eyvah güverte boydan boya kan
Yokolan hayvan değil, bütün varlığa sebep insan

Çekil su, yarıl gizleyen toprak , bizi arzın ta merkezine indir
Artık avuçlarımız bir parça kan, yüzümüz hepten kir

Nuh yalvardı, kalmasın yeryüzünde ne kötü ne de kötülük
Fidan ikenmi sakladın içinde fitneyi, ey sedir kütük

Borazan, yedi kısa bir uzun, gırtlağı kesilmiş böğüren aygır
İmdat isteyen, gözler kör ağızlar dilsiz kulaklar sağır


Azap gelmeden korkut dedin, korkudan yüzümüz çil çil
Ey nuh bitsin artık bu tufan ya öl ya diril


tutunamayanlar

Nuh'un gemisinde kan var! Yok olan hayvan değil insan...

Aptalca mutlu olamayanların hareketi... Tutunamayanlar

“Caddeye yakışıksızlığımızı fark etmemiz çok geç olmadı. Gitmeye yeltendiğimizde hiçbir gemi götürmedi bizi, hiçbir limanda bekleyenimiz olmadı. Biliyoruz düşeceğiz, betona kafa üstü çakılacağız, zıplama yeteneğine sahip değiliz, bu düşüşten sağ kurtulursak bile bitpazarına düşeceğiz. Madem düşüyoruz hep birlikte düşersek yer sarsıntısı oluşturabiliriz.”

Benim hüzünlü orospularım - Gabriel Garcia Marquez’in Romanına Pedofili Suçlaması!



Gabriel Garcia Marquez'in romanı '' Benim Hüzünlü Orospularım'' 'dan uyarlanan filmin geçen ay başlayacak çekimleri, fahişelik karşıtı bir grup yüzünden ertelendi.

Grup, filmin çocuk yaşta fahişeliği teşfik ettiğini iddia ediyor.

Roman 90. yaş gününde kendine hiç alışılmamış bir hediye vermeye kalkışan yaşlı bir gazetecinin serüvenini anlatıyor. Adam, bir genelev patroniçesini arıyor ve hiç el değmemiş genç bir kızla beraber olmak istediğini söylüyor. Gazetecinin 14 yaşındaki Delgadina'ya olan aşkı ve geçmiş anılarına geri dönüşünü, içsel çekişmelerini yansıtır. Delgadina ismini eski bir ispanyol romanından etkilenerek kendisi koyar. Kızın güzelliği ve saflığı karşısında sadece onu seyretmek zorunda kalan ve yaşının ağırlığını hisseden hüzünlü bir adamdır.

Romandan alıntılar

''Delgadina, ruhum benim.'' diye yalvardım O'na özlemle. ''Delgadina.'' Kız sıkıntılı homurtuyla bacaklarımdan kurtuldu, bana sırtını dönerek kabuğunun içindeki bir salyangoz gibi kıvrıldı. İçine kediotu katılmış o içecek benim içinde, onun için de pek etkili olsa gerekti, çünkü hiçbir şey olmadı ne O'na, ne de bana. Ama umrumda değildi. O'nu uyandırmanın ne yararı var ki diye sordum kendi kendime, böylesine aşağılanmış ve hüzünlü, bir kefal gibi soğuk hissederken kendimi.

eti nasıl seversin?

Ben eti yanmış severim
Yanmış köfte
Yanmış tavuk
Acısını derinden yaşayan etleri


08/11/09 Levi

Zihnimizdeki Mezarlıklar

08/11/09 Leviathan - Nitra/Slovakya

Bugün mezarcılık var üstümde
Zihnimde bana zarar verdiğini düşündüğüm kişileri
Mezarlarına kapattım
Şeytanımsı karakterleri devil trapla mühürledim
Kan emici pisliklerinde kalbine bi kazık çaktım
Bugün mezarcılık var üstümde

1 Kasım 2009 Pazar


Varoluşçuluk (Egzistansiyalizm)

Varoluşçuluk, hayatın anlamınının izini süren ve bireyin değerinin ne olduğunu anlamaya çalışan bir felsefi akım ve edebi akımdır.

Varoluşçuluk, diğer birçok akımın tersine, bireye genel bir kavram gibi yaklaşmaz, onun öznelliğini nesnelliğin üstünde tutar. Varoluşçuluğa göre, hayatın anlamı ve bireyin öznel tecrübesiyle ilgili sorular diğer bütün bilimsel ve felsefik uğraşlardan önemlidir.

Varoluşçuluk genelde kötümserlik, bunaltı, özgürlük, başkaldırış ve umutsuzluk felsefesi olarak düşünülür. Varoluşçuluk Kierkegaard, Dostoyevski,Nietzsche, Sartre, Camus ve Heidegger ile birlikte anılır.

İsminden de anlaşıldığı gibi bireyin varoluşunu, özünden üstun tuttuğu için aynı zamanda topluma bir karşı çıkışı da içerir. Bütün zaaflarıyla birlikte insanı ereklerini seçişinde özgür tutar.