aldanma çocukluğum hayat öyle değil

rüyamda çocukluğumu gördüm.. bir gece vakti odama geliyor.. $erefsiz, başlıyor sormaya..
çocukluğum - noooldu tiyatrocu olduk mu ?
zati alim - olamadık..

c : para kazanıyomuyuz?
z : ehh
c : kızlar kızlar nerde ?
z : ne biliyim mina koyim
c : sakallar çıkmadı mı ?
z : eğri büğrü çıktı.. kestim..
c : annem öldü mü?
z : yok içerde uyuyo..

c : bu kadarcık mı uzadık lan?nerde kaslar?hani üçgen vücut olacaktık?
z : eeh senin de i$in gücün karı kız boy posmu$ mina koyim
c : sefai ne oldu?
z : evlenmi$ oğlu olmu$ geçen ay

duruyor hicbirşey söylemiyor..
bakıyor bakıyor uzun uzun yüzüme odaya yatağa bakıyor
ba$lıyor ağlamaya..

allahım susmuyor

z : şşşş ağlama lan al.. bu ay ayın elemanı seçildik.. duruyorum hicbirşey söyleyemiyorum.. bakıyorum bakıyorum uzun uzun yüzüne odaya yatağa bakıyorum..
ayın elemanı değil yüz yılın elemanı olacaktık biz..
hatırlıyorum.. başlıyorum ağlamaya..
ama diyorum ağlarken yine de iyi insan olduk lan.. kimseye kötülüğümüz dokunmadı..
git sor bak istediğine..
biraz duruluyor..göz ya$larını ve burnunu siliyor..

c : kızların memelerini öptük mü hiç..
z : öptük diyorum hem de bisürü öptük diyorum en ince ayrıntısına kadar anlatıyorum sabaha kadar anlatıyorum..
çocuk işte hemen inanıyor..