İlk başlarda çok özlemezsiniz, yanınızdaymış gibi davranacak kadar özümsemişsinizdir çünkü.
Yalnızlık gitgide yerleşir.
Bir süre sonra bir insan değil bir kavram haline geldiğini anlarsınız.
Özlersiniz pek tabii,ancak özlemenin bir anlam taşımadığını anlayınca bundan da vazgeçersiniz.
Sürekli bir eksiklik, anksiyete içerisinde yaşamaya başlarsınız, sebebin "sensizlik" olduğunu anlamazsınız çünkü artık "senlilik" ile ilgili bir umut kalmamıştır içinizde.
Çok hatırlarsınız onu,en uygunsuz anlarda yalnızlığa düşer veya yanınızdaymış gibi davranmaya başlarsınız. yapacak bir şey yoktur.onsuzsunuzdur artık bu içkileri onsuz içecek, dolmuşlara onsuz binecek başka bir nefesi dinleyerek uyuyamayacak, artık başkalarını güldüreceksinizdir.artık başkaları sizi takdir edecek, başkaları azarlayacaktır.
Bir yandan da elden geldiğince simülasyon yaratmaya çalışan telefonlar sürer. bir süre sonra bir ahizeyle aşk yaşadığınızı anlarsınız.bundan nefret etmeye başlayınca daha az veya daha yüzeysel konuşmalar yaparsınız.yapacak bir şey yoktur.
O gitmiştir. genelde ne zaman geleceğiyle ilgili muğlak bir tarih veya benzeri bir olay vardır.beklemezsiniz bile.Issızlıgın ortasında yalnızsınızdır.
Ve daha kötüsü aslında yalnız da değilsinizdir ama yanınızdakini asla göremezsiniz. kendi kendinize iki kişilik bir ilişki yaşamaya çalışırsınız.bölünürsünüz.iyi bir şey yapınca o sanki sizi görüyormuş gibi sevincini beraber yaşarsınız.
"hayatım" dediğiniz adam başını alıp gitmiştir.ayrı olduğunuz için artık iki hayatınız vardır. bunlardan birinden bihabersinizdir, diğerinden nefret edersiniz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder